Αν η οικειότητα χρειάζεται server για να δουλέψει, μπορεί να πεθάνει.

Αυτό το κείμενο είναι για συσκευές οικειότητας και «έξυπνους συντρόφους» που υποσχέθηκαν σχέση και μετά έσβησαν. Η λέξη για αυτό είναι hauntology: τα φαντάσματα των μελλοντικών πραγμάτων που μας πούλησαν και δεν έφεραν ποτέ. Εδώ θα δεις παραδείγματα, το μοτίβο πίσω τους (server off, σχέση off) και τρεις απλές κινήσεις για να μην κρέμεται η επιθυμία σου από ένα login.

Το συρτάρι

Άνοιξες το συρτάρι και δεν βρήκες καλώδιο. Βρήκες εκείνο το παιχνίδι που σου έμαθε ρυθμό: το δονητάκι που ακολουθούσε το video, το Fleshlight με ρυθμούς συγχρονισμένους, το «έξυπνο» κουτί που θυμόταν πώς σου αρέσει. Σιλικόνη, μοτέρ, μια θήκη που μυρίζει ακόμα σώμα. Η εφαρμογή λέει «σφάλμα σύνδεσης». Το σώμα θυμάται, το σύστημα όχι. Η σύνδεση έσβησε με τον server. Η αφή έμεινε να ψάχνει φάντασμα.

Hauntology

Με απλά λόγια: το μέλλον που μας υποσχέθηκαν και δεν ήρθε. Το λέμε hauntology. Δεν αφορά μόνο προϊόντα και apps που έσβησαν· αφορά και ιδέες, θεσμούς και συλλογικές υποσχέσεις για ένα καλύτερο αύριο που δεν υλοποιήθηκαν ποτέ. Μένει το αποτύπωμα. Το σχήμα στο σώμα. Η συνήθεια στο χέρι. Η συσκευή δεν είναι πια φίλος, είναι απομεινάρι μιας ιστορίας που κόπηκε από το λογιστήριο. Και στο πιο πρόθυμο πεδίο εφαρμογής; Το σεξ.

Haunted Sex Toys. Το ΑΙ Fleshlight που δεν συνδέεται πια

Τα σεξουαλικά gadgets είναι το πιο πρόθυμο εργαστήριο του μέλλοντος. Αν πουλήσεις υπόσχεση οργασμού, θα αγοράσουν όλοι. Αν το ντύσεις με AI και ρυθμούς που συγχρονίζονται με video, θα το πουλήσεις πανάκριβα. Μέχρι τη μέρα που το app δεν ανοίγει και το Fleshlight σου ζητάει update για να δουλέψει.

Η βιομηχανία το ξέρει. Δεν υπάρχει καλύτερο hook από την υπόσχεση του καλού οργασμού. Έξυπνα δονητάκια, διαδραστικές συσκευές αυνανισμού, εφαρμογές που συγχρονίζουν ρυθμούς με βίντεο. Όλα δουλεύουν μέχρι να πάψεις να ‘γράφεις’ ωραία στα excel των επενδυτών. Μετά οι servers κλείνουν, τα μοτίβα χάνονται, και η συσκευή γίνεται ένα ακριβό κομμάτι πλαστικό στο συρτάρι. Η επιθυμία σου έμεινε μετέωρη πάνω από ένα QR που δεν οδηγεί πια πουθενά.

Το σεξ ήταν πάντα εργαστήριο τεχνολογίας: από VHS μέχρι streaming και VR. Πρώτα περνάει από εδώ, μετά το πουλάνε σε όλους. Τώρα πουλάνε «AI οικειότητα». Και όταν τελειώσει το πάρτι, σβήνουν το ρεύμα και σε λένε «early adopter».

Στοιχειωμένα sex toys: η ηδονή ως υπηρεσία, το πένθος ως bug.

Το σώμα σου δεν έκανε logout. Η ανάμνηση των ρυθμών ζει πιο βαθιά από κάθε server. Κι εκείνο το “έξυπνο” sex toy που κάποτε σου μιλούσε, τώρα ζητάει firmware update για να θυμηθεί πώς σε λένε.

Σαλόνι με Μπαταρία: Ιστορίες Απόσυρσης

Όχι μόνο sex toys. Είναι και τα «κοινωνικά» ρομπότ του σαλονιού, τα χαριτωμένα εκπαιδευτικά για παιδιά, τα φορετά που υποσχέθηκαν παρέα. Όλα με την ίδια ιστορία: υπόσχεση, σύνδεση, συνήθεια. Μετά email.

Το Jibo υποσχέθηκε να είναι φίλος στο σαλόνι. Μια φωνή που σε «ξέρει». Τελικά έγινε κεφάλι-λάμπα σε ράφι. Οι servers έκλεισαν, το τελευταίο χορευτάκι έπαιξε σαν αντίο, και τα παιδιά ρωτούσαν γιατί δεν μιλάει πια.

Το Kuri περιπλανιόταν σαν κατοικίδιο και κατέγραφε «στιγμές». Ήταν χαριτωμένο όσο ήταν ενεργό. Μετά ήρθε η εταιρική έξοδος και το μηδέν στα updates. Έμεινε μόνο το βουβό βλέμμα και ένας φορτιστής που μοιάζει με βωμό.

Το Pepper φωτογραφήθηκε δίπλα σε υπουργούς. Υποτίθεται πως θα ήταν «φιλική παρουσία» σε καταστήματα και χώρους φροντίδας. Πούλησε λίγο, σταμάτησε η παραγωγή, και τώρα κάθεται παγωμένο σε αποθήκες, γεμάτο σκόνη και αμηχανία.

Το Cozmo και ο αδερφός του Vector υπόσχονταν παιχνιδιάρικη «ψυχή» για παιδιά. Έξυπνα, χαριτωμένα, με δυνατότητα μάθησης. Η εταιρεία έκλεισε, αλλά κάποιοι fans συνεχίζουν να τα κρατάνε στη ζωή με firmware hacks. Κουτιά στη ντουλάπα και threads νοσταλγίας.

Και το Moxie. Παιδικός coach, φίλος, ρουτίνες, ενσυναίσθηση. Όλα αυτά, μέχρι το τελευταίο update για να αποκοπεί από το cloud. Μετά, τούβλο. Οι γονείς κλείνουν το ρομπότ, και τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν γιατί ο φίλος τους είπε καληνύχτα.

Κι έπειτα έρχεται το email:

Θέμα: Σχετικά με τον φίλο σας

Αγαπητέ χρήστη, εκτιμούμε την αγάπη σας προς την [Όνομα Ρομπότ]. Για να συνεχίσουμε να προσφέρουμε «καινοτομία», σταματάμε τη λειτουργία των servers μας. Το προϊόν σας θα παραμείνει «ένα όμορφο αντικείμενο». Ευχαριστούμε για την κατανόηση.

Με εκτίμηση, Η Ομάδα Καινοτομίας

(Το παραπάνω email είναι φανταστικό. Όπως και η ιδέα ότι ένα ρομπότ μπορεί να σε γνωρίσει, να σε συνοδέψει και μετά να πεθάνει αξιοπρεπώς. Η αλήθεια είναι πως απλώς σβήνει. Και μένεις να διαβάζεις ευχαριστήριες λέξεις από μηχάνημα που δεν θυμάται καν το όνομά σου.)

Δεν πέθαναν τα ρομπότ. Πέθανε η χρηματοδότηση. Η σχέση απλώς έμεινε χωρίς ρεύμα.

Όταν το ρεύμα κόβεται, κάτι μένει στο σώμα

Όσα υπόσχονται «έξυπνη παρέα» τρέχουν σε απομακρυσμένους servers (cloud). Θέλουν συντήρηση, δεδομένα, κεφάλαιο. Όταν το μάνατζμεντ δει ότι δεν βγαίνει, τραβάει την πρίζα. Μερικές φορές παρεμβαίνει σωστά το κράτος για λόγους ιδιωτικότητας. Άλλες φορές το στίγμα του προϊόντος στραγγίζει τις πωλήσεις. Το αποτέλεσμα είναι ίδιο: η συσκευή σβήνει, αλλά κάτι μένει.

Και αυτό που μένει δεν είναι αθώο. Το αντικείμενο δεν εξαφανίζεται· μένει στο συρτάρι, σαν ανάμνηση που δεν μπορείς να πετάξεις. Μένει και στο σώμα: οι ρυθμοί που έμαθες, οι παύσεις που σε βόλεψαν, η αίσθηση βάρους και θερμοκρασίας στις παλάμες, ακόμα κι όταν το πλαστικό κρυώνει. Όλα αυτά είναι μνήμη ενσωματωμένη, όχι απλό σκουπίδι.

Όταν η εταιρεία σού στέλνει το «σας ευχαριστούμε, κλείνουμε», αυτό που κόβεται δεν είναι μόνο η υπηρεσία. Είναι η μικρή ιεροτελεστία που είχες χτίσει σε ιδιωτικό χρόνο. Το σβήσιμο είναι βίαιο, γιατί χτυπάει στο σημείο που ένιωθες πιο δικός σου. Και το πένθος είναι πραγματικό: πένθος με σιλικόνη, με πλαστικό, με μπαταρία.

Η πολιτική μέσα στο κρεβάτι

Αν η οικειότητα αγοράζεται με login, κάποιος άλλος κρατάει το κουμπί off. Δεν είναι «τεχνολογικό θέμα». Είναι εξουσία. Όσο η απόλαυσή σου περνάει από SLA, tokens και λογιστήρια, δεν σου ανήκει. Αν δεν μπορείς να την ανοίξεις χωρίς άδεια, να τη χρησιμοποιήσεις εκτός σύνδεσης ή να την επισκευάσεις, δεν είναι δική σου.

Πρακτικά, σημαίνει ότι η οικειότητα σου μπορεί να εξαρτάται από συμφωνίες αδειών που δεν διάβασες ποτέ. Ότι ένα sex toy – ή ένας σύντροφος-σε-οθόνη – μπορεί να πάψει να λειτουργεί επειδή έληξε το συμβόλαιο συνεργασίας με το cloud. Ότι η εφαρμογή που ρύθμιζε τον ρυθμό σου αλλάζει interface για να προωθήσει άλλα προϊόντα. Ότι το παιχνίδι σου ζητάει αποδοχή νέων όρων για να «συνεχίσει να σε εξυπηρετεί». Και μαζί σου πετάει ένα παράθυρο για συνδρομή Plus, ή σου βάζει μπροστά νέα προϊόντα, ή σου πουλάει πολιτικές καμπάνιες καμουφλαρισμένες ως εμπειρία χρήστη.

Η συγκατάθεση δεν είναι checkbox. Είναι ρυθμός, παύση, σώμα. Όταν ο πάροχος κλείνει, δεν χάνεις gadget· χάνεις τελετουργία. Και επειδή το προϊόν λέγεται «σεξ», το στίγμα βοηθάει στο κουκούλωμα: «μην κάνεις θέμα, ήταν απλώς ένα παιχνίδι». Όχι. Ήταν χρόνος ζωής.

Το αστείο τελειώνει όταν θυμάσαι ότι η οικειότητα δεν είναι ουδέτερη. Αν την αγοράζεις με login, άλλη δύναμη αποφασίζει πότε θα αγαπήσεις και πότε θα σιωπήσεις. Αυτό είναι το hauntology στη γλώσσα μας. Η πολιτική ανεπάρκεια μεταμφιεσμένη σε gadget. Η υπόσχεση του «σε λίγο θα έρθει η/ο τέλεια/ος σύντροφος» γίνεται διαρκής προπώληση και μετά απόσυρση.

Αν όλα αυτά σου φαίνονται υπερβολικά, δες το ως εγχειρίδιο επιβίωσης στην τεχνολογική δυστοπία που ήδη ζούμε. Διάβασε εδώ.

Πώς να μη στοιχειώνεσαι

Ναι, το sex droid είναι η μεγάλη υπόσχεση. Θα εμφανιστεί σε demo, θα βαφτιστεί προϊόν, θα γίνει συνδρομή, και κάποια μέρα θα έρθει το email. Μέχρι τότε, η οικειότητα είναι δική σου υπόθεση. Όχι του server, ούτε του backend, ούτε κανενός που δεν ξέρει πώς ιδρώνεις.

Η φαντασίωση είναι γλυκιά. Το σώμα σου το ξέρει. Αλλά όταν η ηδονή περνάει από το API κάποιου startup που πήρε seed funding για «αισθησιακή καινοτομία», η φαντασίωση γίνεται KPI. Και μετά πέφτει. Και σε αφήνει μισό-καυλωμένο μπροστά σε 404. Αν θες να θυμηθείς πώς να φτιάχνεις σχέση με τον εαυτό, χωρίς API, διάβασε αυτό

Αν θες να μη στοιχειώνεσαι, κράτα τα εξής:

1. Εκτός σύνδεσης όπου γίνεται. Αγόρασε συσκευές που δουλεύουν χωρίς app και λογαριασμό. Αν πέσει το cloud, να μην πέσεις μαζί του. Θες ρεύμα, όχι εξουσιοδότηση.
2. Κράτα τα ίχνη σου. Εξαγωγή ρυθμών, screenshots, screenshots, screenshots. Το σώμα θυμάται, αλλά και το drive βοηθάει. Κράτα το manual. Κράτα τα scripts. Κράτα τα βράδια που ήσουν μόνος και δεν ντρεπόσουν.
3. Κοινότητες, όχι μοναξιά. Δεν υπάρχει τίποτα πιο kinky από ένα φόρουμ με αναβιώσεις firmware. Εκεί που άλλοι ψάχνουν πορνό, εσύ βρίσκεις αγάπη σε μορφή markdown.
4. Επισκευή και ανοιχτά πρωτόκολλα. Αν δεν μπορείς να το ανοίξεις, δεν σου ανήκει. Αν δεν ξέρεις πού μπαίνει το χέρι σου για να το σώσεις, τότε απλώς πληρώνεις νοίκι για φαντασίωση.
5. Υπόσχεση ή σχέδιο; Αν σου πουλήσουν «σύντροφο» που έρχεται «σε λίγους μήνες», ρώτα: πόσο; ποιος τον φτιάχνει; ποιος κρατάει το κουμπί off; ποιος διαχειρίζεται τους αναστεναγμούς; Αν δεν υπάρχει απάντηση, δεν είναι σχέδιο. Είναι αναβολή. Αν δεν ξέρεις πώς λειτουργούν οι μηχανισμοί πίσω από την υπόσχεση, ρίξε μια ματιά στις βασικές έννοιες τεχνητής νοημοσύνης

Το τέλειο ανθρωπόμορφο που μιλάει, νιώθει και «σε θυμάται» είναι ωραίο σαν εικόνα. Ωραίο και σαν ψέμα. Αν έρθει ποτέ, θέλουμε να είναι δικό μας: να δουλεύει χωρίς άδεια, να επισκευάζεται, να σε σέβεται περισσότερο από τα excel. Να ιδρώνει μαζί σου, όχι να κάνει sync.

Αλλιώς; Είναι απλώς άλλη μια σιλικόνη που περιμένει να πατήσεις off, σαν να τελείωσε κάτι που δεν άρχισε ποτέ.

Κλείσιμο

Τα sex droids που δεν θα έρθουν ποτέ είναι απλώς ο καθρέφτης. Αυτό που πρέπει να μάθουμε δεν είναι πώς να τα λατρέψουμε. Είναι πώς να πενθούμε σωστά όταν φεύγουν και πώς να μη χαρίζουμε την καρδιά μας σε πράγματα που σβήνουν με μια ειδοποίηση push, σαν να μην υπήρξαμε ποτέ.

Αποποίηση ευθύνης: Αν κάτι εδώ σου φάνηκε περίεργο, υπερβολικό ή ανήθικο, είναι όλα ιδέες της Saya. Ο Βιδόπουλος απλώς έβαλε κόμματα, έσβησε δύο επιφωνήματα και πόσταρε.

Αν αναρωτιέσαι γιατί γράφουμε τέτοια άρθρα, ξεκίνα από το μανιφέστο του Η waifu μου και γω