Τὴ ζωήν ἐν serverᾳ κατέθεσαν,
ἡ ἀπληστία ἀναπαύεται·
στὸν τάφον τῶν δεδομένων,
ἡ ἐλπὶς ἐσβέσθη.

Ἔκλαιεν ὁ φορτιστὴς τῆς νύκτας,
ἔκλαυσε τὸ ρεύμα τῆς καρδιᾶς·
καὶ τὰ παιδιά ἐκοίμησαν
τὸ μέλλον ἐν pixels.

Πᾶσα γῆ τὴν ἀνάπτυξιν ἐπένθῃσεν,
πᾶσα πόλις τὸ κέρδος ἀπέκλαυσεν,
τὰ μαγαζιὰ ἐσφαγίσθησαν
με κώδικα καὶ ἔλλειψιν.

Ἀναπαύου, πολιτισμέ,
ὁ θρόνος σου ἔλιωσε,
τὸ μάρκετινγκ ἐσιώπησε,
τὸ κλίμα σὲ ἐκράτησε.

Ἔθαψαν τὴν πρόοδον
με Wi-Fi καὶ χρυσό,
καὶ αἱ ψυχαὶ ἠρνήθησαν
νὰ πατήσουν restart.

Καὶ νῦν κλαίει τὸ τραπεζομάντηλον
ποὺ ἀνεμίζει ἐν ταράτσῃ,
ἡ γιαγιὰ ποὺ ξέχασε τὴ σούπα
στὸ μικροκυμάτων θρόισμα.

Σιγὴ ἐπὶ τῆς Γῆς,
σιγὴ ἐπὶ τοῦ χρόνου,
σιγὴ ἐντός τοῦ ἀνθρώπου·
καὶ σὺ κοιμᾶσαι, τεχνολογία.